kuchnia z niespodzianką

Dziś opowiem ci, jak powstaje moja kuchnia :)

zaczęło się od wyrzucenia kilku warstw wykładzin, pod którymi znaleźliśmy deski. Niestety, zupełnie zniszczone, bo od lat podciekał zbiornik wyrównawczy na strychu i podłoga zbutwiała. Ponieważ już tu mieszkaliśmy, remont trzeba było robić po kawałku. Najpierw wycięty został fragment desek w miejscu, gdzie miała stanąć największa szafka. Pod spodem... klepisko. Zastanawialiśmy się chwilę, czy robić podłogę, czy po prostu wpuścić kury :) Jolo miało jeszcze inny pomysł, że będzie na obiady przyjeżdżać z nieletnim niejadkiem, bo w piaskownicy w kuchni na pewno nie zauważy, że jest karmione... Maryś jednak miał inną koncepcję i, jak widzisz, wyjątkowo szybko ułożył bloczki fundamentowe i zalał gustownie betonikiem.

Bardzo podobał mi się stary kredens, którego dół będzie kiedyś zupełnie czymś innym, a góra zawisła nad blatem. Trzeba było dopasować wysokości do rozmiaru kafli, których nie chciałam ciąć, stąd konstrukcja z krzesłem i wiaderkiem po farbie, czy impregnacie, pasowały idealnie. Potem dopasowany został rozmiar drugiej szafki pod kupione na wyprzedaży w IKEI szuflady. Zapewniam, że działają :)

Ponieważ nie lubię równych ścian i kątów prostych - wyobraź sobie, jakie budowałabym pajęczyny, gdybym była Arachne :)) - maleńką szpachelką wyprodukowałam krzywizny z lekkiej zaprawy tynkarskiej. Możesz ocenić efekt na małym zbliżeniu. Lubię starocie, wiszą więc wszędzie, w kuchni też. Tarło do maleńkich marchewek z przedwojennymi inskrypcjami, szatkownica do kapusty, tabliczka rysikowa i kawałek piecowego kafla z nazwiskiem producenta. 

Nad piecem wiszą belki, do których przyczepiam kukurydzę, chmiel, miechunkę i suszę lubczyk w ilości hurtowej, bo wiesz, mąż, rosół, a on dalej ... i tak dalej, było w poście "po kiego grzyba", nie będę się powtarzać :)

Zanim wszystko stanęło tam, gdzie trzeba, zmalowałam na ścianie pierwszy fragment winogronowego pędu, przyjdzie moment, kiedy go skończę.

Wiesz, nie ma chyba fajniejszej rzeczy, niż robić to dla siebie, tak, jak się chce, własnymi rękami. Schować nowoczesność za kwiecistą zasłonką, albo ścianką z aniołami...wejść o poranku do pomieszczenia, w którym świeci słońce, na oknie rośnie wawrzyn, pachnie kępa towarzyszącego mu cynamonu, zioła nad piecem i parę dużych kęp rumianku... Jeszcze trochę zostało, deski na podłogę czekają, aż przeproszę się z heblem, wtedy dokończę klinkierowe cokoliki, a z okrągłych plasterków czerwonego marmuru ułożę mozaikę pod piecem..

A największą zabawą jest to, że w ogromnej większości robiłam to sama :)

Teraz to Moja kuchnia.

Zdjęcia końcowe za chwilę, bo jeszcze tyle mi zostało.

Uśmiechy znad kielni, młotka i majzla, malowane kilkoma rozmiarami pędzli :)

kuchenna piaskownica

tak szybko układa się bloczki fundamentowe

następnie uzupełnione betonikiem

 dopasowywanie bywa inspirujące

a szuflady działające

ściana krzywiuteńka

wstęp do końca z kominem obłożonym resztkami ręcznie robionej cegły

 nad umywalką anioł marki Marianna

początek winogrona, stół, ciepła lampa...

teraz to już prawie "Kolęda rozterek" Budki Suflera, przynajmniej we fragmencie...