marionetka

Jestem laleczką. Każdy mój staw, mięsień, każda myśl wykończone są sznureczkiem. Nie wiem, czy tak ma być, ale ostatnio zaczynam się nad tym zastanawiać. Wtedy sznureczek nagle podskakuje, a ja robię krok, uśmiecham się, tańczę... Czasem wydaje mi się, że umiem coś sama. Szalony ślad myśli, żeby... pociągnąć za sznurek, unieść ręce do góry... ciągnąc za sznurek??... I znów robię to, co należy. Poprawiam sznureczki i jestem bezpieczna. Panuję nad swoim życiem.
Jestem lalkarzem. Nanizałam na palce sznureczki, doczepiłam je do krzyżaka. Sznureczek dom, rodzina. Sznureczek dbam o siebie. Sznureczek praca. Sznureczek jestem świetnym kierowcą. Kolejne - dużo czytam, nie lubię tv, zamykam słońce w słoikach, umiem pleść głupoty na szydełku i tynkować brzydkie ściany... i kolejne, inne, całkiem różne.
I już. Trzymam swoje życie w dziesięciu chudych paluchach. Panuję nad swoim życiem. Czasem tylko wydaje się, jakby pętelki były za luźne, zjeżdżają mi z palców, czy może ktoś ciągnie za sznurek od dołu?? Nie, niemożliwe. Poprawiam każdy sznureczek, przesuwam w stronę dłoni i znów wszystko działa. Panuję nad swoim życiem, jestem bezpieczna.

ricoss.blog.onet.pl